Vooruitgang

Dit jaar had ik een keer op een WW een post geplaatst over een telefoon. Ik was aan het denken dat het niet eens zo lang geleden was dat de telefoon een 'ding' was wat je niet overal mee kon nemen.

Er was veel vooruit gang, maar we weten, denk ik, allemaal nog die oude telefoons met draaischijf. Wat duurde het lang voordat je klaar was met het draaien van het telefoonnummer. Dat was ook nog de tijd dat er gewacht moest worden nadat het kengetal was 'gedraaid'. Er moest eerst gewacht worden op een toon en dan kon je verder.
Ik heb jaren moeten wennen toen het veranderd werd en je niet meer hoefde te wachten. Ik bleef maar wachten bij het kengetal en terwijl ik wachtte dacht ik vaak 'Gut, wat duurt dat lang'. Om daarna er achter te komen dat ik niet meer hoefde te wachten.
De verandering naar een 10 tallig telefoonnr. was voor bedrijven een crime en alle telefoonnr's moesten gewijzigd worden.

Bij mijn allereerste werkgever, jaarrreen terug, had men na gelang van tijd een mobiele telefoon. Het is maar wat je mobiel noemt. Het was inderdaad mobiel maar je sjouwde je rot. Ik werkte nl. bij een software leverancier en daar had men ook laptops... Deze waren niet ultra dun, nee het was nogal een gewicht.
Jullie snappen dat ik me af en toe een bult sjouwde aan al deze apparatuur en laten we niet vergeten dat ik toendertijd ook nog een mooie aktetas had. Dat ging allemaal niet makkelijk.


Ik weet niet meer hoe mijn eerste mobiele telefoon eruit zag. Gut in het begin hadden we niet allemaal een mobiel. Nee, we hadden 1 mobiel en Man en ik deden er samen mee. Dat het ding groot was daar kwam ik pas achter na het volgende voorval.
Mijn schoonzus had een foto gevonden van Man en ik. De foto is al jaaarrreen oud en ik stond erop met een paar kilo's teveel,  mijn haar uit model en mijn kleding was eigenlijk, euhm nou ja, laten we zeggen eigenlijk helemaal niet leuk. Man had zijn haar ook gek, zijn kleding was ook typisch en de mobiele telefoon was aan zijn riem.
Ik hoop dat jullie het snappen, de foto zelf was ook wel lachwekkend omdat we er raar opstaan. We laten de foto aan de kinderen zien en het eerste wat ze zeggen 'Hahahahaha moet je DIE telefoon zien!!!!!'
Hilariteit alom maar niet om hetgene waarom Man en ik dachten. Maar goed, dat was onze eerste telefoon.

Tegenwoordig loopt (bijna) iedereen met een mobiele telefoon en deze kan gewoon makkelijk opgeborgen worden in de broekzak.  De eerste mobiel van dochter was geen BlackBerry, maar wel een klein lief telefoontje. Nu is het wel een BlackBerry en er wordt van alles mee gedaan. Er wordt gepingt (kost geen geld), getwittert (even aan iedereen laten weten dat haar ouders echt stom zijn) en nog veel meer.



Ach ja, ik gebruikte de telefoon toendertijd om af te spreken en klaar. Ellelange gesprekken zaten er niet in, omdat ik face to face leuker vond. Nu staat de wereld voor je open via een klein toesteltje.


Sylvia  – (17 november 2011 om 15:09)  

Yep, nostalgie :)

Wat dacht je van die Greenpoints? Kon je wel mobiel bellen, maar alleen onder een speciale mast.

Hilarisch!

Anoniem –   – (17 november 2011 om 15:31)  

Kijk, ik weet al niets meer af van pieptonen voor je verder mocht. Ik weet wel nog dat er geen zonenummers gedraaid moesten worden. En toen dat wel moest, die telefoonnummers plots veel moeilijker te onthouden waren.

Nu weet ik eigenlijk enkel mijn eigen mobiel nummer en de vaste telefoon van mijn ouders (want voor de mobiel moest ik die jaren onthouden ;))

DharSon  – (17 november 2011 om 16:11)  

@Zuster_Klivia, die heb ik denk ik gemist.. Greenpoints... of ik heb het verbannen uit mijn geheugen.

@muireanzz, dat met die tonen is denk ik rond '89\ '90 veranderd..... denk dat jij een stuk jonger bent.
Ja hahaha dat onthouden was een crime.
Toen ik mijn mobielnr. aan de kids leerde, leerde ik meteen die van mezelf. Ook een voordeel.

baasbraal  – (17 november 2011 om 16:42)  

Ik herinner me zelfs nog dat we helemáál geen telefoon hadden. Je ging onverwachts langs of je stuurde twee dagen van te voren een briefkaartje. Als je met vakantie ging, was je voor je familie van de aardbodem verdwenen en dan kregen ze 1 ansichtkaart. Als het heel belangrijk was, kwam de politie vertellen waar je uithing (dat kon b.v. het ziekenhuis zijn). Maarten 't Hart beschrijft in het boek: 'De Jacobsladder' een prachtige gebeurtenis over die tijd. Hij gaat een dagje naar Rozenburg met de pont en als hij 's avonds veel te laat thuiskomt, denken ze dat hij dood is. Er is n.l. een jongetje van zijn leeftijd in het rad van de veerboot gesprongen en ze dachten dat hij dat was. Je kon niet verifiëren of hij veilig was aangekomen, want niemand had telefoon.

Mrs. T.  – (17 november 2011 om 17:28)  

Ik heb een heel ouderwetsch mobieltje. Prepaid, ook nog. ;-)

Sanneke  – (17 november 2011 om 18:59)  

Net als Mrs.T. heb ik een ouderwetse. Maar voor € 10.00 per maand ben ik altijd en overal bereikbaar en dat is waar ik hem voor heb. Verder ben ik wel zo "modern" dat ik mail en blog. :-)

Chantal  – (18 november 2011 om 10:05)  

de ontwikkelingen staan niet stil, en dat is maar goed ook, voor elk ding is een tijd en plaats, en dat is er nu voor de GSM

DharSon  – (18 november 2011 om 10:37)  

@Baasbraal, wat een verhaal! Ja, die tijd was er natuurlijk ook nog. Dat heb ik niet meegemaakt.

@Mrs. T, ik had dat eerst ook, maar vorige jaar leuke aanbieding en gedaan.. Ben meteen wel erg verwend hoor.

@Sanneke, dat was ook mijn eerste insteek, bereikbaar zijn.

@Chantal, daar heb je gelijk in.

Een reactie posten

Mijn foto
DharSon
Werkende moeder die ondertussen al over de 40 is. Mijn man en ik stomen 2 kinderen, van 13 en 14 jaar, klaar voor deze maatschappij.
Mijn volledige profiel tonen
  • Keukenrecepten
  • Mom Blogs - BlogCatalog Blog Directory
  •   © Blogger template Shush by Ourblogtemplates.com 2009

    Back to TOP