De nostalgie van muziek
>> 22 sep 2011 –
gezellig kletsen
Gisteravond was Sinyo op de pc bezig om wat te doen.
Ik vroeg 'wat doe je?'
Hij antwoordt dat hij even snel muziek op zijn I-pod gaat plaatsen.
Ik moest toen denken aan vroeger, hoe ik muziek waar ik van hou kon luisteren.
Daar zat ik, op mijn kamer, cassettebandje erin en zodra de muziek begon op Play en Rec drukken.
Pffff opluchting 1, het ging goed.
Daarna goed opletten wanneer de DJ begon te praten want dan moest ik snel, heel snel op Stop drukken.
O wat vervloekte ik de DJ's die altijd halverwege het nummer perse een verhaal moesten vertellen.
Maar wat was ik trot en blij als ik een cassettebandje vol had!
Mijn ouders waren minder blij, maar dat is een ander verhaal.
Heel vaak ging ik naar Plato een muziekwinkel in Den Haag om LP's te kopen. Ik ging daar ook luisteren en wanneer ik erachter kwam dat de LP verder niets was dan kocht in de 15"!
Ooooo wat was ik blij.
Zodra ik thuis kwam (en ik hoopte dan dat niemand er was) ging de pick-up aan en Maxi-Single erop. De nostalgie van de 'tik' was toen goed te horen en niet meer dan normaal.
Ik kocht weleens goedkopere bandjes, maar dan gebeurde het weleens dat de tape bleef hangen en heel mijn bandje verpest was. Soms probeerde ik het nog te redden met een pen en dan heeeellll voorzichtig op'rollen'. Na jaren van ervaring wist ik precies welke bandjes ik moest hebben en die kocht ik dan heel braaf.
Daarna kwamen de cd's. Hier heb ik er ook honderden van gekocht om vervolgens in de avond weer cassettebandjes te fabriceren. Wat leuk was op cd's was\ is de Interludedie deed ik altijd tussen 2 liedjes in, zodat het mooi doorspeelde.
Nou ja, dat mooi doorspelen ging natuurlijk ook niet vanzelf. Nee, ook hier zat ik met mijn neus boven de apparatuur om er voor te zorgen dat er geen seconde stilte was.
Ondertussen had ik een walkman aangeschaft die 'Auto Reverce' kon. Ik hoefde het bandje niet meer omtedraaien! Wat een luxe! Wat was ik weer trot!
Ik heb nooit een cdwalkman gekocht, omdat je toendertijd nog niet zelf cd's kon maken en om nu alleen 1 artiest te horen. Nee dat was niets voor mij.
Die avonden die ik alleen doorbracht om ervoor te zorgen dat ik mijn muziek bij me had en ECHT ik heb heel veel avonden hieraan besteedt.
Nu gaat het heel anders, je copieert het naar je I-Pod of telefoon. Als je een cd wilt voor de auto dan kan je een mp3 of audio cd maken en allebei vaak binnen een uurtje klaar. Wil je geen stilte tussen de liedjes dan kan je een vinkje aanklikken.
Nee het is nu geen uren werk meer, tenzij ik de liedjes op een speciale volgorde wil.
Aan de ene kant heerlijk aan de andere kant mis ik het wel. Wanneer ik het de kinderen vertel dan glimlachen ze over hoe het vroeger ging....
Waar ik o.a. naar luisterde (behalve de top 40)?
52nd street
Mijn all time favorite
Ooh ja dat waren nog eens tijden ;-) Ik vond nog een doos vol bandjes, jammer dat ik geen cassette deck meer heb ....
Nee, ik ook niet en helaas ook geen platen speler meer.....
Wij zijn duidelijk van ongeveer hetzelfde bouwjaar. Nogal herkenbaar, jouw verhaal. En Plato, die ken ik ook! Haha! Leuk blogje :)
Er is een aardig verhaal van Heinrich Böll: "Dr Murkes gesammeltes Schweigen". Murke neemt radiopraatprogramma's op een bandje op en knipt daar alle stille momenten uit die hij verzamelt op een ander bandje. Stilte is echt zo gek nog niet.
Heel leuk logje. Jeugdsentiment ten top. Maar die twee nummers van jou, die zijn duidelijk niet mijn smaak. ;-)
Ook ik wil even reageren, want dit is zó herkenbaar: Oh als 'n bandje bleef hangen .... huilen kon ik dan ... Want ook ik zat met m'n vingers vlak boven de rec/play knopjes om precies goed op te nemen, en op 'stop' te duwen op 't juiste moment. Ik heb de deejays vaak vervloekt om hun 'gebazel' op net 't verkeerde moment. En dan in kriebelschrift de titel en artiest schrijven in de te kleine vakjes ....
Leuk, groetjes,
Inge
@Zuster_klivia, ik vond Plato zo'n leuke zaak. Volgens mij is het nu weg...
@Evert, neuh stilte is inderdaad zo gek nog niet. Nu (na 2 kids) vind ik stilte heerlijk, maar toen vond ik het verschrikkelijk.
@Mrs. T (leuke naam!). Haha gelukkig maar dan is er tenminste voor iedereen wat..
@Inge, leuk dat je reageert. Ooooo jaaaa als een bandje bleef hangen..... Ikke ook, tranen en inderdaad kriebelschrift.... hihihih jaaa toch had het wel wat.
Ja! Haha, die grote brede knoppen rec en start, en de pauzeknop ernaast.
Het ritme van toen is wel wat anders dan dat van nu he ..
Wij hebben pas de platenspeler overigens weer in ere hersteld, en eentje met usb om je platen over te zetten naar digitaal.
De muziek zelf is gelukkig van alle tijden. Alleen de manier van luisteren verandert. Het begon wellicht door met stokken op boomstammen te slaan tijdens rituelen, later ging men in zalen live zitten luisteren of men nodigde op feestjes een muzikant uit. Toen was daar opeens de fonograaf! Wat een revolutie! In een oud science-fiction verhaal las ik over een draagbare fonograaf waarop je - wanneer je maar wilde! - kon luisteren naar journalisten die kranten-artikelen inspraken. Geschreven rond 1920 maar in wezen sprak de schrijver van een podcast! Koel, niet? Ben zelf nog erg blij met mijn walkman uit 1976 die het nog steeds doet en mijn plantenspeler die 33-, 45 en 78-toeren platen kan overzetten naar mp3, gewoon door er een memorycard in te steken en op Rec te klikken...Wonderbaarlijk! Ook de meest obscure oude liedjes kan ik zo op m'n computer overzetten...
Cassettebandjes, wat is dat lang geleden... het kan niet anders of ik word oud...