Voetbal toernooi ~ Ooo how fun!
>> 30 mei 2011 –
De kinderen
Sinyo had een voetbaltoernooi.
Heel leuk, voor hem, voor moeders of vaders is het allemaal toch wat minder.
Vind ik dan.. Als moeder zijnde..
Ten eerste moet de wekker gezet worden op zaterdag (iets waar ik eigenlijk gewoon weg een hekel aan heb). Daarbovenop komt nog dat het ding om 07:45 afgaat, ik niets hoor (want zo ben ik) en dus ineens wakker schrik om 08:00. Niet omdat de wekker gaat, welnee dat komt omdat kind sjaggie naar boven schreeuwt omdat de wekker afgaat.
Ten tweede sta ik zoon op te jutten dat-we-nu-echt-weg-moeten. Hij is bijna klaar... uhuh!
Ten derde, heb je je rot gehaast om op tijd op de afgesproken plek te staan. Staan we nog 15 minuten te wacht op andere mensen.
Ten vierde, is het toch een kleine 3 kwartier rijden, dus tussendoor naar huis voel ik niet zo veel voor.
Ten vijfde, daar aangekomen vliegt zoon met de rest naar de kleedkamer om om te kleden, warm te lopen en te strekken en rekken. Moeders en vaders druppelen de kantine in, bestellen een kop koffie en keuvelen even wat. Dan loopt het gesprek dood en zit iedereen een beetje om zich heen te kijken..
Ten zesde, speelt zoon om 11:00 een wedstrijd van 35 minuten. Natuurlijk juichen we hen toe met z'n allen, om daarna ander half uur in de kantine duimen te gaan draaien. Jawel, de volgende wedstrijd begin pas om 13:00... Natuurlijk is het prettig dat de kantine een heerlijke bank en tijdschriften heeft, maar het maakt het allemaal nog niet echt goed.
Ten zevende, vliegt zoon na de wedstrijd meteen weer met teamgenoten overal naar toe.
Ten achtste, is de laatste wedstrijd (in totaal van 3!! DRIE) om 15:05 afgelopen. Heb ik al de nodige koffie, thee en frisdrank op, een patatje hier een snoepje daar. Keuvelgesprek hier, keuvelgesprek daar. Gejuich en schreeuwen kwam natuurlijk ook tussendoor aan te pas.
Ten negende, ze staan derde in een ploeg met 4 teams. (Aangezien ze tegen veel hogere klasse hebben gespeeld is het nog goed ook). Het einde van het toernooi komt eraan en bijna niemand (ook zoon) wil blijven tot het einde. Ze zijn moe.
Ten tiende, zodra we thuis zijn plant ik mezelf op de bank, ik heb het koud en ben moe. Maar van wat eigenlijk, want wat heb ik gedaan? Gehangen, gepraat, geschreeuwt, gegeten, gedronken en that's it.
Heb ik zoon veel gezien de hele dag? Nee.
Begrijp me niet verkeerd, ik zou het zo weer doen.
Wat zeg ik, aanstaande zaterdag sta ik weer aan de kant bij een toernooi, maar dan dichter bij huis.
*pssssst* de heren zijn nu boven: ik ben het op alle punten met je eens, maar dat mag ik niet zeggen!
Ik moet snel uitloggen voor ze beneden zijn...
Stieken, ben ik van de ondergrondse: ik vind het ook niet leuk! Maar ik zal het altid ontkennen als de heren in de buurt zijn!
Nu moet ik weg....er komt er eentje naar beneden....
euhm... jij liever als ik ... ik geloof dat ik voetbal toch een béétje ga ontmoedigen ;-)
Tja, voetballen. Ik draaide afgelopen zaterdag ook een toernooi, begon om 09.00 uur en was afgelopen om 13.30 uur. Heel goed te doen hoor. ;-)
Als ik jou was, was ik tussendoor toch naar huis gereden (of gaan shoppen of zo).
@Rapunzel,Hahaha ik ben dus gelukkig niet de enigste....
@ChoCho, neee ondanks dat ik het niet leuk vind, vind ik het wel leuk om zoon te zien genieten.
@Toaske, heb ik aan gedacht maar dan was ik zo heen en weer aan het rijden..... ook geen zin in.. :)
Jaja, het zaterdagse lot van een moeder met een voetballende zoon. Ik herken het volledig.....
Gelukkig is het weer even gedaan met het voetbal. Hier wel in ieder geval.