Ik wil pertinent NIET bellen...

Ik heb al sinds het afgelopen weekend last van mijn kies!
Als ik ergens een HEKEL aan heb dan is het wel kiespijn, daar boven op heb ik een HEKEL aan de tandarts!
Maandag voelde ik mijn kies nog 'zeuren' en Man zei 's avonds 'bel dan de tandarts'.
'Neeeee' zei ik, 'ik wil het niet, misschien gaat het vanzelf wel over'.
Die ijdele hoop heb ik altijd.
(Dat ik al 2x met een dikke wang heb gelopen is dan het gevolg geweest...)
Nu wil ik dus ook pertinent niet bellen.
Ik moet wel bellen, om een controle afspraak te maken, maar ik wil NIET bellen omdat de kans bestaat dat ik er dan naar toe moet, weer een verdoving krijg, mijn kies weer open gemaakt moet worden en ga zo maar door. Brrrr neeeeeee, dat wil ik NIET, van het idee alleen al.
De tandarts die zegt dat het allemaal geen pijn doet en dat het meevalt.
Het gekke is dat de beste man nog gelijk heeft ook, want elke keer wanneer ik klaar ben met zo'n behandeling dan denk ik 'Het viel wel mee'...
En toch, TOCH ben ik de eerst volgende keer weer helemaal zenuwachtig en heb ik een knoop in mijn maag wanneer ik naar de tandarts moet.

Nu valt het al een beetje mee met mijn kies, het wordt minder, ik voel het wel, maar niet heel erg.
Maar ik bel NIET.

Dat heb ik ook altijd met de kapper.
Alsof de kapper zoiets 'engs' is.
Ik ben namelijk ook geen kapperspersoon en daarom heb ik maar een paar weken een leuk model. Want dan is het eigenlijk tijd om naar de kapper te gaan en dat doe ik dus niet.
Vorig jaar had ik ook een bob (mijn haar kwam toen over mijn bh bandje..) en vervolgens ga ik gewoon een paar maanden niet, laat het dan weer een keer knippen en 8 maanden later (nu dus) laat ik weer een stuk eraf halen.
Jullie gaan zien dat het over een paar maanden WEER lang is.
Naar de kapper is bij mij iets wat NU moet gebeuren, ik loop dan een kapperszaak binnen (want tot nu toe had ik geen vaste kapper) en hoop dat ik op dat moment geknipt kan worden.
Dit kan soms wel en soms niet.
Afgelopen vrijdag kon het niet meteen, maar wel zaterdagochtend. Dus hup afspraak gemaakt en gegaan.
Ik wilde het eigenlijk helemaal kort, denk Halle Barry, maar aangezien ik niet zo'n mooi hoofd inclusief gezicht heb moet ik me daar niet op verkijken. Dan d'rbij keek iedereen me raar aan toen ik het zei, dus heb ik het iets langer gelaten.

Ik ben d'r helemaal blij mee en iedereen bedankt voor de complimentjes!

Sjaantje  – (3 februari 2011 om 10:41)  

Jakkie ja, ik voel helemaal met je mee.Maar ik zou toch maar even bellen, des te eerder ben je erweer vanaf!

DharSon  – (3 februari 2011 om 10:51)  

Nou, ik zit me net vandaag wijs te maken dat ik nu bijna niets meer voel en dat het wel meevalt en dat het niet hoeft enzo...........

Gerreke  – (3 februari 2011 om 12:20)  

Hahaha, wat een ontzettend herkenbaar verhaal. Vooral die kapper. Het moet nu en anders hoeft het niet.

Die tandarts is een ander verhaal. Er is bij mij al zoveel gebeurd dat ik niet echt angst meer heb voor de tandarts.

Layla  – (3 februari 2011 om 13:21)  

ik heb dat ook hoor, de eerste stap zetten om iets te doen kan soms moeilijk zijn. Als je dat uiteindelijk hebt gedaan dan denk je, "het valt eigenlijk wel mee'. Maar die stap nemen dat is het nou juist.

Ik ben ook niet dol op de tandarts, maar heb liever de tandarts dan orthodontist, dat doet past pijn e ndat is pas erg...

ik zou wel de tandarts bellen want straks is het misschien te laat... succes en beterschap

Mrs. T.  – (3 februari 2011 om 21:03)  

Bellen!!!! Die tandarts. Wat is nu een paar minuten/uurtjes pijn ten opzichte van alle pijn die je nog gaat krijgen. En die gá je krijgen, dat weet je. Het is niet leuk, maar het moet. BELLEN dus! Sterkte.

Een reactie posten

Mijn foto
DharSon
Werkende moeder die ondertussen al over de 40 is. Mijn man en ik stomen 2 kinderen, van 13 en 14 jaar, klaar voor deze maatschappij.
Mijn volledige profiel tonen
  • Keukenrecepten
  • Mom Blogs - BlogCatalog Blog Directory
  •   © Blogger template Shush by Ourblogtemplates.com 2009

    Back to TOP