Lunches maken

Ik kan jullie vertellen dat ik daar ein-de-lijk vanaf ben.
Ik vond het nooit een leuke, fijne bezigheid.
Nou ja, in het begin wel.

Dan gaan ze net naar school en toen was ik er wel mee bezig.
Een lekker broodje maken, ik vroeg dan ook wat ze erop wilden. Deed er een tomaatje, komkommer of wat fruit bij, iets te drinken en een koekje.
Ze vroegen altijd wat erin de broodtrommel zat en op brood, wanneer ik dan vertelde wat het was dan zag ik hun glunderende snoetjes.

Totdat (jaha daar heb je het) ze ouder worden.
Dan is het beleg niet goed, de appel niet goed, wilde ze liever komkommer dan een tomaat en gatver, waarom heb je DIE drinken gekocht! 
Oftewel de 'lol' (die er al niet in zat) werd nog minder.
Uiteindelijk maakte ik alleen nog maar het brood klaar, dat ging niet meer zo secuur. Nee, ik kwakte de jam en kaas er op, of de pindakaas, of wat er ook maar in huis was.
Het gebeurde namelijk regelmatig dat het brood mee naar school ging en met dezelfde rotgang weer naar huis gaat. Of dat het gewoon op de aanrecht blijft liggen. Of dat gezeur aan mijn hoofd dat dat echt niet lekker is (terwijl het een week eerder nog gewoon gegeten werd).

Overigens koekjes en drinken ging wel op, fruit ook niet altijd.

Vorig jaar deed ik nog af en toe de lunch maken, maar nu ben ik er klaar mee, ik doe het NIET meer.

Of ik van het gezeur af ben? Natuurlijk niet, want nu hoor ik regelmatig 'We hebben niets lekkers'!