moederskindjes

Toen de kinderen klein waren, kregen we vaak te horen dat we moederskindjes creëerden.
Waarom?

Omdat toen ze baby waren, wij naar ze toe gingen om ze te troosten. Ik kon het niet zo’n kleine frummel laten huilen. Wie die 20-minuten-laten-huilen regel had bedacht had niet dezelfde gedachte als ons.
We kregen commentaar, want even laten huilen was goed en ze zeiden:’ we creëren moederskindjes’.

Vanaf het moment dat ze geboren werden, sliepen ze bij ons.
Ja, ja, komt u maar met uw commentaar.
Het gebeurde vaak, heel vaak.
We hadden speciaal een breed bed gekocht, omdat we wisten dat we zulke ouders zouden zijn die hun kinderen in bed zouden nemen.
Elke avond wanneer ze naar bed moesten liepen ze al naar onze kamer om daar te gaan slapen. Gezellig met z’n 2en in het bed van ma en pa.
(Dit gebeurde tot ze een jaar of 4 waren, daarna maakte we de afspraak met hun dat ze na hun verjaardag in hun eigen bed moesten slapen en dat gebeurde zonder slag of stoot).
We kregen commentaar, want laten slapen bij ons zorgde ervoor dat we onzelfstandige kinderen kregen en ze zeiden:’ we creëren moederskindjes’.

We troosten ze wanneer het nodig was, volgens sommige te vaak.
Ik legde de kleding van Sinyo klaar, terwijl hij het op een gegeven moment best zelf kon.
Elke ochtend maakte ik ze wakker met een knuffel en een lach.
Hun kont veegde ik tot hun vierde.
We creëren moederskindjes hoorden we weer.

Nu zijn ze 13 en 14 jaar.
Ze hebben de zelfstandigheid die hoort op die leeftijd, komen niet voor elk wissewasje naar ons toe, maar proberen het eerst zelf op te lossen.
Ze durven het meeste al gewoon aan en we hoeven niet altijd hun handje vast te houden.
Ze slapen in hun eigen kamer in het pikkedonker en willen niet eens meer bij ons slapen.
Moederskindjes? Nee, dat zijn ze niet geworden.


Wel heerlijke kinderen;
Die ik gewoon nog een zoen mag geven ook al staan we voor de school.
Die elke avond als ze naar bed gaan ons een kus geven.
Die elke avond zeggen; ‘Ik hou jou van jullie’.
Die af en toe om een kus en een knuffel vragen.
Die om raad vragen over hun kleding, school werk en andere dagelijkse dingen.

Heerlijk, toch?

Ik zou het allemaal zo weer doen!