Een avontuurlijke dag!

Gister was een dag om nooit te vergeten..

We hadden met familie afgesproken om te gaan kanovaren. In totaal waren we met 25 man en dat houdt in 10 kano's. We gingen naar de Biesbosch, man en ik waren hier 15 jaar geleden al een keer geweest en we wilden nog wel een keer gaan. We gingen een toch doe van 12 kilometer..

Het weer was bewolkt, af en toe regen, zon en ook was er een aardig windje te bekennen.

Het maakte allemaal niet uit, we gingen op weg, het was ongeveer 12:00.

Om negen uur hadden we afgesproken met anderen bij een benzinepomp in de buurt. (Wij waren helaas iets te laat maar goed). Toen we er waren gingen we op weg, tijdens de rit er naar toe begon het af en toe te spetteren, maar ik had de goede hoop dat het op de plek waar we zouden gaan varen niet zou regenen.

Helaas, het was ijdele hoop! Op het moment dat we aankwamen regende het niet, maar na een minuut of 10 wel en weer 5 minuten later was het weg. Er waren donkere wolken boven ons, echter zagen we daarachter blauwe lucht!

Op de plek van bestemming moesten we nog op andere wachten en toen die er waren duurde het nog een half uur voordat we in een kano zaten maar uiteindelijk gingen we op weg. (De kano's waren vol geladen want iedereen had genoeg eten en drinken mee!)

Sinyo en ik zaten in 1 kano en ik kan jullie vertellen dat dat geen goede combinatie is. Sinyo is ongeduldig en wil altijd helemaal voorin varen terwijl ik al blij ben als we vooruit kom en goed gaan. Het was dus een geruzie in die kano, want we waren helemaal achterin en het ging allemaal niet zo goed.

We moesten een vaart over dus man en ik wilden dat de kinderen eerst bij ons in een kano waren en daarna mochten ze overstappen bij anderen.

Dit deden ze maar al te graag, Nona stapten bij haar nichtjes in de kano en Sinyo bij zijn neef met zijn nichtje. Mijn schoonzus ging bij mij in de kano en Man zat toen een tijdje alleen.

Daar gingen we dan eindelijk goed op weg, de regen stopte en de zon kwam door. Het werd nog warm ook! Heerlijk.

Na 10 minuten hoorde ik de eerste:  "We hebben honger gaan we zo stoppen om te eten?!?!"

Mijn maag rommelde ook wel dus ik vond het prima en meer bleken al honger te hebben.

We gingen door tot dat we een leuke plek hadden gevonden. Iedereen haalde de spullen uit de kano er er werd uitgebreid gegeten. Dan bedoel ik ook uitgebreid, de een had hamburgers mee, de ander maaltijd salades, weer een ander verschillende broodjes met van alles. Dus we kwamen niet om van de honger en nee ook niet van dorst, er was genoeg!

Na een tijd gingen we weer verder, we kwamen toen een leuke steiger tegen en daar wilden we wel even stoppen om uitzicht te zien! Het werd dus weer een drink\ eetfestijn en sommige gingen ook zwemmen in het water. Dit gebeurde nadat er eerst goed was nagedacht of het water niet te koud was.

Toen de eerste er in lag, volgde al snel meerdere.

We moesten echter door, we hadden veel te lang gestopt. We gingen weer verder en kwamen een leuk tussenstuk tegen, waar je tussen het natuur gebied door ging. Het was rustig, stil, warm en geen wind te bekennen. Toen we daar uit kwamen en weer op een breder stuk gingen varen merkten we dat er meer wind was en het moeilijk was vooruit te komen. Jaja er moest nu hard gewerkt worden.

Schoonzus en ik gingen gelukkig iedere keer goed en kwamen niet (zoals anderen) in het riet of bijna tegen de kant. Man had ondertussen een klein nichtje (7 jaar) in de kano en dat ging niet zo heel erg goed. Dus schoonzus en ik er naar toe om te helpen. We zagen ineens man uit de kano in het water gaan. Hij kreeg geen grip meer op de kano en hoopte op deze manier de kano in de juiste richting te krijgen.
Wij hielpen zo goed als we konden en toen gingen we weer verder.

We kwamen toen op een punt dat echt van alle kanten wind kwam en Man kreeg het weer moeilijk.
Wij weer terug, man was weer eruit gegaan maar vergistte zich in de diepte dus ging kopje onder. Hij ging toen maar snel naar de kant, duwde de boot in de juiste richting en ging weer op weg.

In de verte zagen we dat iedereen gestopt was bij een plekje om even op adem te komen en te plassen.. Daarna gingen we weer op weg...
Vanaf dit moment begon het moeilijk te worden.

De wind was hard en we moesten veel kracht zetten om vooruit te komen en er voor te zorgen dat we niet naar het midden kwamen.

Iedereen ging op zich goed op weg, maar achter ons waren 3 kano's die niet goed vooruit kwamen.
In 1 van die kano's zaten de zoon van Schoonzus en Sinyo. We bleven even wachten om te kijken of het goed ging, maar het lukte ze niet goed.
We gingen nog een stukje verder keken weer en zagen toen dat de zoon van Schoonzus geruild had met een andere boot en dat nu nicht bij Sinyo in de boot zat.
We dachten, nu komt het wel goed en gingen weer een stukje door. We keken achterom en zagen toen dat het toch niet goed ging. De kano met zoon van Schoonzus, nicht en nichtje ging goed vooruit en haalde ons in, maar de kano met nicht en Sinyo kwam maar niet vooruit.
Schoonzus en ik gingen toen terug en de andere kano waar ook een volwassene in zat ging ook terug.
Toen we in de buurt kwamen zag in ineens dat Nicht in het water was... "Wat is dit?!?!" dacht ik!
Ik zag dat Sinyo zijn bril en ketting af deed, zijn t-shirt uit en ook het water in ging.

Ik schreeuwde "Wat doen jullie", maar we waren nog net iets te ver.

(Later hoorde ik dat Sinyo kramp had in zijn hand en dat ze niet vooruit kwamen. Nicht wist het ook niet meer dus hadden ze besloten om in het water te gaan. Op deze manier konden ze even naar de kant gaan, de kano de juiste richting op krijgen en vervolgens verder gaan.)

De andere kano was sneller bij hun in de buurt, Nicht ging in die kano. Sinyo in de andere en die kano werd vast gemaakt aan de andere kano.
We gingen toen weer verder.. voor mee zag ik een kano naderen met Man en Neef. Die kwamen kijken wat er was omdat het zo lang duurde. Man had handdoeken in de kano die kon hij aan Nicht en Sinyo geven zodat ze wat warmer werden.

Schoonzus en ik gingen weer verder en toen zagen we een motorboot aankomen, recht op ons af!! Nee he, dacht ik nog, hebben we alles overleefd knalt die motorboot straks op ons..
Schoonzus ging maar zwaaien met haar peddel en toen zag hij ons en ging langs ons. Op dat moment zagen we dat het de man van de kano verhuur was. (Man had gebeld of hij ons kon halen, het was nl. al half 7, we moesten nog een stuk en de wind zorgden ervoor dat het allemaal niet meer zo lukten.)

Hij ging eerst naar de kano's achter ons en nam die mee op sleeptouw, vervolgens kwam hij langs ons en werden wij ook meegenomen. Een stuk verder waren nog 2 kano's, weer een stuk verder nog 1, daarna nog 1 en een heel stuk verder zagen we de laatste.

De wind was nog steeds hard en het bleek nog een kilometer of 3 te zijn!!

Op het moment dat ik aan de kant stond had ik het idee dat ik nog dobberden.

Wat een avontuur! Ik hoorde later dat gelukkig niet iedereen het eng vond, maar het werd te zwaar, de golven werden ook hoger en met die motorboten er ook nog doorheen kwamen de golven goed terug.

Het was echt met recht een avontuur!

(en dan hou ik nog achterwege wat we meemaakten toen we een MacDonald zochten :) )