Het is ook nooit goed....

Gister belde Dochter op dat ze zich niet lekker voelde en of ze naar huis mocht.

Ze klonk ook erg verkouden en haar stem sloeg steeds over, dus ik zei dat ze naar huis mocht en in bed moest liggen.

Toen ik thuis kwam lag ze nog braaf in bed en had haar broer niet doorgehad dat ze boven in bed ligt.
Gisteravond had ik haar een paracetamolletje gegeven, goed ingesmeerd met Vicks en haar laten stomen.
Het mocht niet baten, ze werd vanochtend wakker met kleine oogjes, een volle neus en een stem die weer bijna verdwenen was.
Ik zeg; "Blijf nog maar thuis"
Zij; "Nee, ik wil naar school want we gaan vandaag naar het CKC" (CKC is Centrum Kunst en Cultuur)
      "en we horen vandaag wie de hoofdrol in de musical gaat doen".

Ik; "Nou ok ga je dan maar aankleden"

Ik heb haar een kus gegeven en ben naar mijn werk gegaan.
Later gaat mijn telefoon, Man aan de lijn.

"Ze blijft thuis" zegt hij, "ze wil alleen maar naar school voor die rolverdeling."

"NIET WAAR", hoor ik op de achtergrond, "Ik voel me" HATJOE, HATJOE "helemaal goed!"

Man; "Je blijft thuis en daar mee uit"

Zij: "Nee, ik ga me nu aankleden"

Ik hoor Man diep zuchten en hij hangt op.

Na 5 minuten belt hij terug en zegt "Het is ook nooit goed he, kan ze thuis blijven en dan moet ze weer naar school". "Ze blijft thuis".

"Ok" zeg ik (stiekem moet ik glimlachen, want zo'n strijd heeft altijd wel iets..)