Gezelligheid kent geen verledentijd

Gisteravond daar naar toe. De zenuwen gierde door mijn buik toen ik er naar toe reed. Enfin, ik kwam aan en was al weer aan het twijfelen, maar toch de auto geparkeerd en uitgestapt. Het was nog een klein stukje lopen en ja hoor, daar was het.

Ik keek links, vervolgens rechts en ik zag NIEMAND.
Ik was gewoon de eerste die aankwam, toen hoorde ik voetstappen achter me, keek achterom en vroeg of hij ook een ex-collega was. Gelukkig was het zo, dan was ik in ieder geval niet alleen meer. We gingen wat te drinken halen en kletsten over wat hij bij dit bedrijf heeft gedaan en wat hij nu deed, daarna draaide we het om en vertelde ik mijn verhaal.

Ondertussen werd het wat drukker en zag ik ook bekende. Gelukkig!!!
Met een paar collega's heb ik vroeger parachute gesprongen dus daar ging het gesprek al snel over. Andere herkende mij, ik helaas hun niet maar zodra de naam werd gezegd leek het wel of er een register in mijn geheugen open ging en herkende ik er steeds meer.
Andere herkende ik wel, maar moesten eerst mijn naam horen voordat bij hun een lampje ging branden. Ik was vroeger ook iets boller, nu ben ik dat niet meer daardoor herkende sommige mij ook niet.

Bij een paar was het echt oude jongens krentenbrood, gewoon weer kletsten alsof er niet zoveel tijd tussen zat.

Er is afgesproken om een keer te gaan eten en ik weet het zeker.

Volgend jaar ben ik weer van de partij!