Telefoon!!!

Toen ik gisteravond thuis kwam van die workshop (daarover later meer) zei mijn man; "Ze heeft gebeld"

Ik; "Ahhh gossie, hoe heeft ze het??"

Hij; "Ze vertelde dat ze ons mist en ze moest huilen"

Ik slikte en vroeg "Wat zei je toen.."

Hij keek me aan en zei; "Niets, ik moest ook huilen".

Vader en dochter 2 handen op 1 buik en nu saampjes huilen aan de telefoon.

Hij werd weer even stil en vertelde toen dat ze het wel naar haar zin heeft, dat ze veel buiten is, dat het niet regent en dat ze het leuk heeft. Hij zei er zachtjes achter aan 'Ze had een snik in haar stem...'

'Gelukkig maar' denk ik, ze heeft het naar haar zin.

Pfff nog 1 dag.