Moederschap: niet in 1 maat!
>> 17 jun 2010 –
gezellig kletsen
Ik heb erover gelezen, best veel eigenlijk, maar toch je komt er zelf achter wanneer je het bent. Het moederschap.
Je komt er ook nog eens achter dat het ene kind niet het andere kind is. Terwijl je toch zeker weet dat ze allebei van jou en je man zijn.
Of ik het moeilijk vind, ja hoor ik ben de eerste die het toegeeft.
Wanneer ze klein zijn gaat alles toch, op een of andere manier een stuk makkelijker. Als ze baby zijn helemaal, de eerste levensbehoeftes zijn niet zo moeilijk. De fles geven, luier verschonen, in bad doen en laten slapen. Valt mee toch? Tuurlijk valt het mee.
Gebroken sta je op om aan het werk te gaan, om vervolgens die avond (en nacht) hetzelfde ritueel te doorstaan.
Gelukkig op een dag is het voorbij!Dan worden ze peuter en leren dat ze kunnen lopen. Hun wereld wordt groter en ze gaan alle kanten op en je loopt erachter aan. Ach, eigenlijk valt het wel mee het positieve is dat ik mezelf in beweging hou.
Ongemerkt zitten ze 'ineens' op school. Ze knutselen en komen met bergen werkjes thuis (ik heb 3 verhuisdozen vol) en ze leren lezen! (Ik herrinner me nog dat de oudste ineens de tekst van het pakje Marlboro ging lezen...)
Niet beter of slechter, maar anders.
Nu zijn ze allebei tieners en kom je er nog meer achter dat de karakters van je kinderen ook nog eens veranderen. De een is een stuk zelfstandiger, de ander is liever alleen en als moeder is het wederom zoeken naar de juisten balans met je kinderen.
Een boek kan hier niet tegen op, tuurlijk er zal in elk boek een kern van waarheid zijn maar het pas niet op alle kinderen.
Want moederschap is er niet in 1 maat, er zijn honderden misschien wel duizenden maten te vinden.